Carpe diem γιατί χανόμαστε!!

Τις περισσότερες φορές ο Σεπτέμβρης προϋποθέτει νέες αρχές και νέους στόχους για την χρονιά που αρχίζει. Έτσι κ εγώ ως ψυχαναγκαστικός άνθρωπος που είμαι έβαλα τον Σεπτέμβρη σε κουτάκια. Έχουμε και λέμε 5 μαθήματα όλα και όλα θα τα περάσουμε,θα πάρω 2 σεμιναριακά μαθήματα και ένα από το τέταρτο έτος (έτσι γιατί αν δεν μου φορτώσω το πρόγραμμα δεν μπορώ). Τρίτη και Πέμπτη θα βάλω τα γερμανικά.Και με την δουλειά τι θα γίνει? Όλες αυτές οι σκέψεις από το τέλος του καλοκαιριού.Και άγχος άγχος άγχος!Μέσα σε όλα ξέχασα ότι είχα να οργανώσω και το πολυπόθητο ταξίδι στην όμορφη Φλωρεντία..Ώσπου κάπου εκεί στα 3 μαθήματα,μετά από συνεχόμενα δωδεκάωρα πάνω από βιβλία και αφόρητους πόνους στην μέση αποφάσισα να μην με πιέσω άλλο.Σκέφτηκα ότι είναι άδικο να είμαστε τόσο αυστηροί με τον εαυτό μας.Είναι σημαντικό να του δώσουμε χρόνο να διαβάσει αγαπημένα βιβλία,να δει όμορφες ταινίες,να περάσει στιγμές με τους ανθρώπους του.Και αυτό έκανα!

• Βόλτες,ψώνια,συζητήσεις,γέλια είναι μόνο κάποια από τα πράγματα που κάναμε αυτές τις μέρες με την Φραντζέσκα.Και όποιος την γνωρίζει θα ξέρει ότι είναι το άτομο που σου φτιάχνει την διάθεση.Και είχα μέρες να την δω και μου χε λείψει.. 

•  Το μικρό μου αφεντικό επέστρεψε!και οι στιγμές μαζί του επίσης.Καμία φορά σκέφτομαι ότι αρκούν κάποιες ώρες με ένα μικρό παιδί για να αφεθείς. Και μεις μαζί η Κέκα (δλδ Φραντζέσκα) και η Μαία (δηλαδή εγώ) παίζουμε,χτίζουμε πύργους και χανόμαστε στον μαγικό κόσμο των παιδικών βιβλίων...Το να σε επιλέγει ένας γονιός για το παιδί του σίγουρα σε κάνει σπουδαιότερο.Πόσο μάλλον όταν κερδίζεις την αποδοχή και από το ίδιο το παιδί.

• Και απ την Πέμπτη ζω σε ένα πνεύμα ευδαιμονίας.Θα μου πείτε ξεχνάς τα προβλήματα που σαφώς και υπάρχουν;Όχι απλά ως φύσει και θέσει αισιόδοξος άνθρωπος αποφάσισα να τα κρύψω και να μου χαρίσω όμορφες μέρες.Και έτσι κ έγινε.Όλα άρχισαν την Πέμπτη σε ένα όμορφο σινεμά της Πλάκας με θέα την Ακρόπολη όπου είδαμε την νέα ταινία του Woody Allen.Μας άρεσε,ερωτευτήκαμε ,γελάσαμε και σας την προτείνουμε εγώ και ο όμορφος συνοδός μου ΜΒ νο2.
•  Το Σάββατο ξημέρωσε η μέρα σε ένα κέντρο χωρίς αυτοκίνητα.Με μουσικές,χορευτές,ανθρώπους με ρολλερ,σκειτ και ποδήλατα.Χαμόγελα παντού.Και στην βόλτα μου σκέφτηκα ότι αυτήν την Αθήνα αγαπώ.

• Και ανέβηκα και στην Ομήρου στο αγαπημένο μου Goethe Institut που γιόρταζε τα 60 χρόνια του.Και εκεί σε κάθε όροφο μας υποδεχόταν μία δεκαετία από το 1952 ως το 2012 με λογοτεχνία,μουσικές,ταινίες και άρθρα της εποχής.Και επειδή θέλω να τα βελτιώσω τα γερμανικά μου γράφτηκα και στην βιβλιοθήκη με τις ευγενέστατες κυρίες να μου δείχνουν πόσα πράγματα μπορούσα να κάνω εκεί.Αν είστε γερμανομαθείς σας το προτείνω.Και βγαίνοντας με υποδέχτηκε μια βροχή από μαξιλάρια και παιδικά χαμόγελα και μια γερμανική καντίνα με μπίρες και λουκάνικα.

Δηλαδή ένα όνειρο το κέντρο.Στην κατάσταση αυτή της ευδαιμονίας γύρισα σπίτι για να να ξαναφύγω με κατεύθυνση στο μουσείο Μπενάκη όπου γινόταν το Human Library.Για όσους δεν το ξέρετε δείτε πληροφορίες εδώ για την τόσο σημαντική κίνηση κατά των προκαταλήψεων                                        

 (  http://www.humanlibrary.gr/index.php/el/ ). Ο κόσμος ανταποκρίθηκε και εμείς δυστυχώς δεν προλάβαμε να ''διαβάσουμε'' κάποιο από τα ζωντανά βιβλία. Αλλά μας γέμισε ελπίδα το γεγονός ότι τόσοι άνθρωπο ήταν θετικοί.

• Και ξημέρωσε η Κυριακή...Και με χαρά διαπιστώνω ότι έχω κερδίσει προσκλήσεις για τις νύχτες πρεμιέρας.Παίρνω λοιπόν την αγαπημένη μου Τάνια και πάμε στον όμορφο Δαναό για το συγκλονιστικό 38 temoins.Που με έκανε να σκεφτώ πόσο δειλοί και απάνθρωποι μπορούμε να γίνουμε.Και ότι  ίσως τελικά δεν έχει σημασία το ποιος είναι ο δολοφόνος γιατί και εμείς με την απρόσωπη στάση μας σκοτώνουμε συναισθήματα όπως το ενδιαφέρον μας για τον συνάνθρωπο.Περισσότερα για την ταινία δείτε στο blog της Τάνιας : http://imdbgr.blogspot.gr/2012/09/38-temoins-2012.html

Πέρα όμως από όλα αυτά  την Κυριακή αυτή θα την θυμόμαστε όλοι.. #tolisLovedMaria...Για πάντα! Θυμάμαι όταν σε μια δύσκολη στιγμή μου διάβαζα το blog σου Αποστόλη.Και μου έδωσες δύναμη χωρίς να σε ξέρω χωρίς να με ξέρεις..Γι αυτό σε ευχαριστώ! 

Και γράφτηκαν πολλά και ο καθένας έστω με αυτό το ταπεινό ποστ του έδειξε την αγάπη του...Και εγώ δεν μετάνιωσα που τελικά τα 5 μαθήματα της εξεταστικής έγιναν 3.Χαζές λεπτομέρειες. Αφού οι μέρες γέμισαν στιγμές με αυτούς που αγαπώ... Τα σαγαπω είναι τζάμπα οπότε ας τα λέμε περισσότερο και όσο πιο συχνά μπορούμε. 

 Λίαν συντόμως εγώ και ο ΜΒ νο2 θα μπούμε σε ένα όμορφο αεροπλανάκι που θα μας πάει στην μαγευτική Ιταλία. Οπότε η ταξιδιωτική μου αναφορά για την πόλη πίνακα μπαίνει στα προσεχώς. Μέχρι τότε θα έχω ζήσει και άλλες στιγμές με φίλους και με το μικρό μου αφεντικό. Θα αφήσω τα κουτάκια μου στην ησυχία τους για τις αρχές Οκτώβρη. Μέχρι τότε Carpe diem!!!! <3